Üç aylık bir istirahatin ardından randevu günüm gelmişti.
Babam ile birlikte otobüsle Ankara ya gittik. Göz bölümüne kızımın da ismi olan Gülten Sungur hocama ilk muayenemizi olduktan sonra ikinci detaylı göz muayenesi için sıramızı bekliyorduk. Ara ara parmaklarıma gelen eklem ağrıları o gün de gelerek birdenbire bana ağrı vermeye başladı. Daha öncede hafif yokluyordu yoklamasına ama bu sefer ki bir başkaydı. Çocukluğumun verdiği heyecan ile pek hissetmiyordum.
Fizik tedavide önceden de muayene olmamızın şansı ile göz bölümünde işimiz bitince benim hemen fizik tedavi bölümüne yatışımı yaptılar. Tabi ilaçlarımı düzgün kullanmam sebebiyle gözlerim onda on görme sağladığından Doktor Gülten ablamdan da Bir aferinimi almıştım.
Bir çocuk için aferin çok büyük önem taşıyor.
Uzunca bir göz bölümünde yatıktan sonra birde Ankara da fizik tedavi bölümünde yatacaktım.
Tabii ki hazırlıksızdık ama Ankara‘daki akrabalarımıza zahmet ettirmemek için babam haber etmeyelim dedi ve annemi arayarak bize hastanede yatışta yardımcı olacak bir valiz hazırlamasını söyledi. Annem ilk Ankara otobüsü ile eşyalarımızı gönderdi.
Bana doktorlar hastalığımı anlattırdılar. Sonrasında spor yapıp parmak eklemlerimi hareket ettirmemi söylediler.
Bunu her gün rutin bir şekilde babamla birlikte yapıyorduk.
Babamın da durmadan telefonu çalıyordu. Belli ki bir şeyler yolunda gitmiyordu.
İşlerin kötü gittiğini öğrenince bir hafta sonra babam a sen git baba ben yaparım hallederim diyerek babamı Konya ya geri gönderdim artık yalnızdım ancak bu sefer daha profesyoneldim. 🙈🙈😊😊
DEVAM EDECEK…
